ตามหัวข้อเลยครับ
ผมคบกับแฟนเก่ามาได้ 2 ปีครึ่ง เคยคิดว่าคนนี้แหละที่อยากจะแต่งงานด้วย พาไปฝากตัวกับที่บ้าน ทั้งบ้านเค้าและบ้านผมสนิทกัน แต่สุดท้ายก็ทะเลาะกันแต่เรื่องเดิมๆ จนเลิกกันครับ
จากตอนที่เลิกกันก็ผ่านไป 1 ปี 3 เดือนแล้วครับ นางก้มีแฟนใหม่ไปแล้ว (ขำ) ส่วนผมก็เรื่อยๆ มีคนเข้ามาคุยบ้าง แต่ก็ไม่รู้สึกว่าจะใช่เลยซักคน โดนเค้าเทบ้าง ไปเทเค้าบ้างสลับกันไป แอบไปส่องไอจี ส่องเฟสเค้ากับแฟนใหม่ก็ดูน่ารัก เหมาะสมกันดี แต่ก็น้ำตาซึมทุกครั้ง (555) เวลาได้โอกาสเริ่มต้นใหม่กับคนอื่นทีไรก็เห็นภาพซ้อนทุกที เวลากลับบ้าน ขึ้นรถเมล์ก็เป็นภาพซ้อนตลอด สุดท้ายก็เริ่มต้นกับใครไม่ได้ซักที
อยากถามคนที่ก้าวผ่านจุดๆนี้ไปแล้วอ่ะครับ ว่าทำยังไงถึงจะเริ่มต้นใหม่กับคนใหม่ได้ ทำยังไงถึงจะพร้อมสำหรับการเริ่มต้นใหม่ หรือมีแนวคิดอะไรที่ผมคิดไม่ได้ (อย่างเช่น เพื่อนผมบอกว่า ต้องให้โอกาสคนใหม่ๆบ้าง คนเราไม่เหมือนกันทุกคนหรอก) เพราะเริ่มใหม่ที่ไรผมก็ต้องขออีกฝ่ายโดดร่มทุกที ไม่อยากให้ใครมาเสียเวลากับการที่เราลังเลอยู่แบบนี้
ปล. ผมอายุวัยเริ่มทำงานครับ
ปล.2 มือใหม่ครับ แท็กผิดหรืออะไรยังไงกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
ขอถามคนที่เคยคิดว่ามีรักที่ดีที่สุด แต่ก็เลิกกันไป อยากจะเริ่มต้นกับคนใหม่นี่ทำยังไงหรอครับ
ผมคบกับแฟนเก่ามาได้ 2 ปีครึ่ง เคยคิดว่าคนนี้แหละที่อยากจะแต่งงานด้วย พาไปฝากตัวกับที่บ้าน ทั้งบ้านเค้าและบ้านผมสนิทกัน แต่สุดท้ายก็ทะเลาะกันแต่เรื่องเดิมๆ จนเลิกกันครับ
จากตอนที่เลิกกันก็ผ่านไป 1 ปี 3 เดือนแล้วครับ นางก้มีแฟนใหม่ไปแล้ว (ขำ) ส่วนผมก็เรื่อยๆ มีคนเข้ามาคุยบ้าง แต่ก็ไม่รู้สึกว่าจะใช่เลยซักคน โดนเค้าเทบ้าง ไปเทเค้าบ้างสลับกันไป แอบไปส่องไอจี ส่องเฟสเค้ากับแฟนใหม่ก็ดูน่ารัก เหมาะสมกันดี แต่ก็น้ำตาซึมทุกครั้ง (555) เวลาได้โอกาสเริ่มต้นใหม่กับคนอื่นทีไรก็เห็นภาพซ้อนทุกที เวลากลับบ้าน ขึ้นรถเมล์ก็เป็นภาพซ้อนตลอด สุดท้ายก็เริ่มต้นกับใครไม่ได้ซักที
อยากถามคนที่ก้าวผ่านจุดๆนี้ไปแล้วอ่ะครับ ว่าทำยังไงถึงจะเริ่มต้นใหม่กับคนใหม่ได้ ทำยังไงถึงจะพร้อมสำหรับการเริ่มต้นใหม่ หรือมีแนวคิดอะไรที่ผมคิดไม่ได้ (อย่างเช่น เพื่อนผมบอกว่า ต้องให้โอกาสคนใหม่ๆบ้าง คนเราไม่เหมือนกันทุกคนหรอก) เพราะเริ่มใหม่ที่ไรผมก็ต้องขออีกฝ่ายโดดร่มทุกที ไม่อยากให้ใครมาเสียเวลากับการที่เราลังเลอยู่แบบนี้
ปล. ผมอายุวัยเริ่มทำงานครับ
ปล.2 มือใหม่ครับ แท็กผิดหรืออะไรยังไงกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย